Açılır Kapanır Kapı
Hayatımda ilk defa kalp ağrısı hissettim. Üzülsem de sinirlensem de hüngür hüngür ağlayan ben, bu sefer ağlayamadım. Sancı gibi durup durup artan bir ağrı bu. Gündelik hayatına devam ederken bir şeylerin ters gittiğini hatırlatan bir ağrı. Ben mi yaratıyorum kafamda yoksa kalbim cidden pompalama sırasında bir zorluk mu yaşıyor diye de merak etmedim değil hani. Araştırdım biraz psikoloji konulu yazılardan; bildiğin kan akışında zorlanma oluyor bu nedenle kalp de pompa işini yapmakta zorlanıyormus. Enteresan... Peki hissettiğim üzüntü neden bu sefer kanıma yansıyor, neden bu kez ağlayamıyorum? Hala sorguluyorum; onca sene yaşanmış tartışmalardan farkı neydi bunun? Yaş ilerledikçe affetme duygumuzu mu yitiriyoruz? Affetmek... Affetmenin kelime anlamı hoşgörü ile karşılamak, mazur görmek diyor Türk dil kurumu. Hoşgörümüzü mü yitirdik? Hataları mazur mu göremiyoruz nedir asıl konu? İnsanlara verdiğimiz değeri mi yitiriyoruz yoksa? Bu kadar canım yanıyorsa verdiğim değerin zerre kadar