Kaybetme Korkusu
Ankara'ya yolculuk var bugün. Mesafe önemli malum, jumbo bir otobüs seçtim. Yollarda buzlanma kar gibi sorunlar olmasın diye de gündüz yolculuğunu tercih ettim. Taktım kulaklığımı monitöre, hafiften müziklerle yolu izliyorum, tek kişilik koltuktan.
Yol güzel, yolculuk guzel de ufukta hüzün var. Özlem gidermeye gidecekken, henüz yola çıkmamışken kötü bir haber aldım ailemden; büyük halamı kaybetmişiz. Hastanedeydi ama düzelecek eve çıkacak diye bekliyorduk hepimiz. İnsan hazırlıklı olmayınca küçük bir şoka uğruyor açıkçası.
Hayata karşı kendi imkan ve inançlarıyla direnen, kimseyi dinlemeyen, inatçı bir o kadar da tatlı bir ihtiyardı. Yaşlılığını da asla kabul etmez, yaşını 20 yıl eksik hesaplar, bıyık altından güldürürdü tüm aileyi. Kısacası hayatın zorluklarına, kafasına göre kafa tutan biriydi. O yüzden halamda ölümü hiç hesap etmemiştim.
Şuan dinlediğim müzikler de peşpeşe yavaş çalınca iç çektirmeye başladı. Uzun zamandır 'buradayım' demeyen psikolojik yara kabuklarimdan birini sızlattı. Kaybetme korkusu...
6 yaşındaydım dedemi, babannemi, ancami birer yıl arayla kaybettik. Küçükken peşpeşe yaşanan bu kayıplar travma yaratmış olabilir. Ne kadar büyük olsa da ailesi olduğu için babamı da etkilemiş olmalı, biz çocuklarını gözünden bile sakındı. Bu da bende özgüvensizlik ve bağımlılık yarattı. Tüm bu yaşananlar kaybetme korkusunun birer sebebiydi maalesef.
Bir suredir psikolojik destek alıyorum. İlaç kullanıyorum. Bu zaman sürecinde farkinda olmadan bu duyguyu da yenmistim ama halamın kaybı bir daha hatırlattı.
Kisa zamanda yine ortadan kalkacak bu gereksiz korku, kuşkum yok. Aşırısı gereksiz olsa da yine de bir gün onlarsız kalacağımızı göz önünde bulundurmalıyız bence. Olan vakti değerli kılmak bundan ileri gelir.
Yolculuğun sonuna yaklaşıyorum maddeten ve manen toparlansam iyi olacak. Birbirimize destek olmak gerek.
Güzel günler, saglikli uzun ömürler sizlerle olsun.
Merhaba,
YanıtlaSilÖncelikle ellerinize ve yüreğinize sağlık. Epilepsinin ne olduğunu bildiğimi sanıyordum meğer bilmediğim ne çok şey varmış...
Blogunuz sayesinde epilepsi ve epilepsinin kişinin mentali ile ilişkisi hakkında birçok şey öğrenmemle birlikte kendimi gördüğüm, yalnız olmadığımı hissettiğim birçok noktayla karşılaştım. Hissettiklerinizi şeffaf bir şekilde paylaştığınız için çok teşekkür ederim. Epilepsiye sahip değilim ancak kim bilebilir belki bir gün benim de yolum onunla kesişir.
Epilepsiye sahip olan, olmayan herkes bu içerikleri okumalı, içtenlikle tavsiye ediyorum. Sizlerin de dikkatinizi çekecek kısımlar olacağına eminim. Epileptik Günce, yeni yazılarınızı dört gözle bekliyorum. Güzel ve sağlıklı günler.
Yorumunuz oyle motive edici ki... Sizin gibi bir çok ilgili okuyucuya ulaşacağıma inanıyorum. Bilginize katkı saglayabildiysem ne mutlu bana. Sizlere ulasmak bir yana yazmak bana da iyi geldi. Her iki tarafa da yariyorsa devam etmek en iyisi değil mi?
YanıtlaSilGuzel sozleriniz icin teşekkür ederim.
Saglikli günler dinlerim.